Naar aanloop van de Toekomstverkiezing, stellen wij Nederlanders de vraag: wat vind je mooi aan de plek waar je nu woont? Zo wordt de focus verlegd op wat er al goed gaat en laten we onszelf en elkaar zien dat er zaken in ons leven zijn die al klaar zijn voor de toekomst. Lees hier wat de woonplaats van Paula uit Utrecht mooi maakt.
Wat maakt jouw woonplek een goede plek om in te leven?
Voor mij is dat: wat maakt Nederland een goede plek om te leven? Dan zeg ik: dat er goed voor elkaar gezorgd wordt met onderwijs, gezondheidszorg, rechtssysteem. Het is ook fijn als Nederland vrij blijft, dat mensen eigen beslissingsrecht houden, binnen de grenzen dat ze geen schade aan anderen toebrengen, natuurlijk. Ook als alleenstaande moeder is het hier goed mogelijk om je in je levensonderhoud te voorzien. En mijn woonplaats is goed omdat er veel groen is en omdat het een tolerant dorp is.
Hoe zou datgene wat jouw woonplaats goed maakt groter, beter of sterker kunnen worden?
We hebben de afgelopen jaren veel ingeleverd op vrijheid, bijvoorbeeld in het ondernemerschap. Ik denk dat we in een controlemaatschappij leven en ik zou wensen dat we naar een hartgedragen maatschappij veranderen. Dat de overheid ondersteunend is aan eigen initiatief en eigen verantwoordelijkheden nemen. Dat mooie initiatieven niet gedwarsboomd worden door te veel regelgeving of angst gerelateerde interventies. En dat we meer vanuit vertrouwen met elkaar omgaan. Op heel veel niveaus mag er meer voorlichting zijn dat 98% van de mensen goede bedoelingen heeft. Er moet dus een veel positiever mensbeeld neergezet worden. Er moeten ook meer voorlichtingen komen in het hebben van wederzijds begrip. Het leven verloopt vaak volgens toevalligheden en patronen die ontstaan zijn. In feite ‘klooit iedereen maar wat aan’. Ergens is dat ook geruststellend, want de mensen zijn er meestal niet op uit een ander te schaden, maar ze zitten vast in hun eigen patronen. Als we daar toleranter en begripvoller in worden naar elkaar en onszelf toe, dan is dat positiever. De mensen worden passief doordat er van alles van hen verwacht wordt en er voor alles regels zijn. Als we juist meer vrijheid inbouwen en meer de uniekheid van ieder mens vieren, dan zou dat mensen stimuleren om actief zelf wat van hun leven te maken. Dat betekent bijvoorbeeld dat in het onderwijs het de boventoon mag gaan voeren dat kennis niet het allerbelangrijkste is. Kort gezegd: ontwikkeling van de ontplooiingsmogelijkheden van ieder kind en mens.
Stel je voor dat ooit, in 2050, jouw kleinkinderen ook gaan wonen op deze plek. Wat mag dan absoluut niet veranderen of minder worden?
Dat kan ik bijna niet beantwoorden, want ik vind juist dat alles veranderlijk mag zijn. Wat ik wel zou wensen, is dat ook mijn kinderen en kleinkinderen flexibel in het leven zouden durven staan. Wat ik supergaaf zou vinden als het behouden blijft, is de sociale nabijheid van vrienden en familie. Dat het sociale netwerk sterk blijft.
En stel dat je iets ingrijpend mag veranderen.
Wat zou je, voor toekomstige generaties die hier leven, willen verbeteren?
Dat ze in een samenleving opgroeien die minder angst gedreven is. Ik zou wensen dat het vertrouwen in het goddelijke weer een veel prominentere plek krijgt in de samenleving en in hun levens. Het geeft zo veel richting en basis, terwijl het in de huidige samenleving alleen te vinden is als je zoekt. Dus daarom zou ik wensen dat het een prominentere plek in mag nemen. Rituelen terughalen of nieuwe ontwikkelen om het leven te vieren. Bijvoorbeeld uitbundig dansen met alle generaties samen om te vieren dat je hier mag leven elke dag en je bewust zijn dat dat niet vanzelfsprekend is.
Kun je vertellen waarom je dit belangrijk vindt?
Omdat het wonder van leven, het grootste wonder is dat er bestaat, maar het zo normaal lijkt te worden, dat mensen dat niet meer beseffen. Dankbaarheid hoort daar ook bij. We moeten manieren vinden om de dankbaarheid weer te voelen.